Persoonlijk | Gelijkwaardig | Betrokken | Vertrouwd

Mijn vader/ moeder is overleden

Het verlies van je ouder(s) is erg verdrietig. Of je nu een goede band hebt of juist niet. Geen enkel rouwproces is hetzelfde en iedereen rouwt op zijn eigen manier. Ook binnen een gezin of familie lopen de rouwprocessen bijna nooit gelijk. 
Normale gevoelens in een rouwproces zijn ongeloof, ontkenning, boosheid en verdriet. 

Toch zijn er ook gevoelens die door de omgeving minder goed begrepen of geaccepteerd worden. En dat kan maken dat jij je extra eenzaam voelt in je rouwproces.

"Ik voel me schuldig omdat ik opgelucht ben dat mijn vader is overleden"

Rouwverwerking - voor iedereen anders

Er is geen tijdsindicatie voor rouw. Sommige mensen blijven hun leven lang in rouw, bij anderen lukt het om de rouw een plek te geven. Voor de één werkt het om er over te praten, voor een ander zal het verlies een plekje krijgen met behulp van symbolen of rituelen. 

Zeker als het overlijden plotseling is of als jouw relatie met je ouder(s) moeizaam was, kan het rouwproces veel andere gevoelens losmaken. 

Herken jij je in één of meer van de volgende punten?

  • je hebt geen (of niet goed) afscheid kunnen nemen van je ouder(s);
  • je voelt je boos of verdrietig over de band die je nooit hebt gehad met je ouder(s);
  • je voelt je boos of verdrietig door het overlijden van je ouder;
  • je bent opgelucht omdat je ouder is overleden;
  • je mist je ouder eigenlijk al veel langer en bent nu niet echt verdrietig door het overlijden;
  • je schaamt je over de gevoelens die je hebt.


 

"Hoe kun je nou boos zijn op je moeder als zij dood is"

Een moeilijke relatie met je ouders en rouw

Als je je herkent in één of meer van bovenstaande punten, weet dan dat het niet gek of raar is dat je je zo voelt. Veel mensen ervaren een rouwproces als een eenzame periode. Er zijn namelijk maar weinig mensen die écht begrijpen hoe jij je voelt.

 Als je geen goede relatie had met je ouder, is het extra moeilijk om steun te vinden bij anderen. Hoewel vrienden of familie het vaak goed bedoelen, wordt niet altijd begrepen dat jij het verlies op een andere manier beleeft dan 'normaal'. Mensen weten niet wat ze moeten zeggen en zeggen daarom niets of ze geven tips en adviezen waar je je eigenlijk alleen maar eenzamer door voelt.

Hoe kun je nou opgelucht zijn als één van je ouders er niet meer is? Of waarom ben je niet echt verdrietig?

Praten helpt

Ondanks dat je je niet altijd begrepen voelt, is het wel belangrijk om over jouw verlies te praten. Ook als je het gevoel hebt dat jouw gevoelens raar of niet passend zijn bij de situatie. 

Wil jij weten of jouw gevoelens 'normaal' zijn? Mis je steun om je heen? En heb je de behoefte om daar eens over te praten? Maak dan gerust een afspraak

Na een sessie bij Groei & Inzicht zal je merken dat je je gehoord en begrepen voelt. Je leert jouw gevoelens te plaatsen. Je ervaart dat jouw gevoelens van verdriet en boosheid er mogen zijn en je ziet de toekomst weer positief tegemoet. Je ervaart dat je niet alleen bent in je verdriet en dat al jouw gevoelens er mogen zijn.

Wil je weten of ik iets voor je kan betekenen? Maak dan een afspraak voor een gratis kennismakingssessie van 20 minuten. 

Meer informatie over tarieven vind je hier.

Het is mogelijk om een afspraak te maken voor kinderen/ jongeren (tot 18 jaar). Het is noodzakelijk dat de ouder(s)/ wettelijk vertegenwoordiger toestemming geeft voor deze afspraak.

Toen ik 28 was, overleed mijn moeder vrij plotseling. Ze was al een tijdje ziek, maar niemand zag aankomen dat ze ineens zou overlijden. Totdat er ineens een diagnose was en een paar dagen later was het al voorbij. Ik merkte in mijn omgeving dat veel leeftijdsgenoten zich (gelukkig) niet konden voorstellen hoe het was om een ouder te verliezen. Ze deden heel erg hun best om er voor mij te zijn en dat waardeerde ik ook enorm. Toch miste ik het gevoel dat mensen echt begrepen wat ik doormaakte. Ik heb eigenlijk geen afscheid kunnen nemen van mijn moeder en worstelde met die gevoelens. Het heeft mij enorm geholpen om in contact met anderen die ook een ouder moeten missen, te praten over wat ik voelde. En met behulp van een familieopstelling (een rouwceremonie) heb ik uiteindelijk toch nog op een mooie manier afscheid kunnen nemen van mijn moeder.