Persoonlijk | Gelijkwaardig | Betrokken | Vertrouwd
Bestaat dat eigenlijk? Te gevoelig?
Het is vaak tegen mij gezegd. Jij bent zo gevoelig. Jij bent te gevoelig.
Ik ben gevoelig. En ja, dat heb ik vaak vervloekt. Ik haatte het als mensen tegen me zeiden dat ik te gevoelig was. Of dat ze zeiden dat ik te stil was.
In mijn vorige blog schreef ik over onzekerheid.
En als je denkt dat ik nu onzeker ben. Vroeger was ik heel onzeker. Maar dan echt heel onzeker.
Ik durfde mij niet te laten horen. nooit, nergens.
Moest ik hoesten in de klas, dan kuchte ik zachtjes (met helaas nog wel eens een hoestbui tot gevolg, omdat ik de hoest probeerde in te houden). Bij het instappen in de bus, had ik het gevoel dat iedereen naar mij keek. Ik was bang om te struikelen en midden in de bus neer te vallen. Die angst, maakte dat ik zo bezig was met hoe ik liep, dat ik af en toe al stuntelend door de bus liep.
Nog steeds zeggen mensen wel eens dat ik zo schattig en zachtjes nies. Maar ik deed dat omdat ik niet gehoord wilde worden. Ik wilde niet opvallen. Het liefst was ik onzichtbaar.
Het voelde vaak als een scheldwoord. Jij bent te gevoelig!
Het deed pijn. Hoezo te gevoelig? Kun je te gevoelig zijn? Wat was er mis met gevoelig zijn?
Het maakte me boos en verdrietig. Ik wilde namelijk niet dat anderen mijn geraaktheid zagen. Ik wilde niet dat anderen aan mij konden zien dat ik het moeilijk had. Ik was (en ben soms nog) iemand die zijn eigen problemen wel oplost. Ik had niemand nodig. Dacht ik.
Kritiek vond ik ontzettend moeilijk. Ik deed namelijk op alles enorm mijn best. Ik deed veel voorwerk, was perfectionistisch. Alles moest goed of liever nog foutloos. Maar al dat voorwerk, dat zag niemand.
Kritiek op wat ik deed, voelde alsof ik als persoon werd afgewezen. Dat was natuurlijk niet zo, maar zo voelde het wel. En dat gevoel, dat herkende ik heel goed. Ik werd namelijk op school heel vaak afgewezen. Ik hoorde er niet bij. En ik had nooit het gevoel dat ik de moeite waard was. Mijn angst voor afwijzing was enorm groot.
Je kon mij niet erger raken dan door mij het gevoel te geven dat wat ik deed niet goed was. En te gevoelig zijn, dat voelde alsof het niet goed was. Alsof het er niet mocht zijn. Alsof ik er niet mocht zijn.
Gelukkig weet ik inmiddels dat mijn gevoeligheid een grote kracht is. Ik kan mensen en situaties heel goed aanvoelen. Ik durf te luisteren naar mijn gevoel. Ook als dat afwijkt van 'de norm'. Ik weet dat ik mag vertrouwen op mijn gevoel. En ik weet dat ik niet meer bang hoef te zijn voor mijn gevoel en mijn gevoeligheid.
Mijn gevoeligheid is een kracht in het werken als coach en opsteller. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben en waar ik nu sta.
En vroeger had ik nooit gedacht dat ik dit gevoel ooit met iemand zou delen. Weer een angst overwonnen!
Ben jij ook gevoelig en ervaar je dat soms als moeilijk of lastig? Wil je weten hoe je van jouw gevoeligheid een kracht kunt maken? Je bent van harte welkom.