De ziekte van een ouder heeft enorme impact op een kind. Je ziet het soms terug in gedrag: agressie, brutaal gedrag, vernieling. In veel huilen of boosheid. Nog vaker zie je helemaal niets. Het kind trekt zich terug, is onzichtbaar of past zich aan. Dat betekent niet dat er niets aan de hand is, integendeel zou ik willen zeggen.

Ook op latere leeftijd kan een ziekte van de ouder nog veel impact hebben.Dit kan zich o.a. uiten in ingewikkelde relaties, moeizame verhoudingen met leidinggevende of collega's, gevoelens van eenzaamheid.

Aandacht

Ik ben blij met berichten zoals deze, omdat ik vind dat ieder kind het verdiend om gezien en gehoord te worden. En ik geloof dat iedere ouder zijn/ haar stinkende best doet. Niemand kiest er voor om ziek te worden of om zijn kind te belasten.

Toch heeft een kind iemand nodig om op terug te vallen als hij/ zij het even niet meer weet. En als dat (tijdelijk) niet de ouder is, is het fijn als er iemand in de omgeving is die dat opmerkt. En die luistert of er gewoon is.

Herkenbaar?

Mocht jij hierover door willen praten (over jezelf of misschien over iemand die je kent en waarover jij je zorgen maakt), schroom dan niet om contact op te nemen.

Want ieder kind heeft het recht om kind te mogen zijn.